Bir rüzgâr eser,
ne dağları deler,
ne denizleri ayırır;
yalnızca kalbimizin kapılarını aralar.
O rüzgâr,
suskun duaları taşır göğe,
gizli gözyaşlarını kurutur,
her zerrede rahmeti taşır.
Ve biz,
o esintide savrulurken,
kendi karanlığımızı unuturuz;
her nefes,
bir affın, bir huzurun işaretidir.
Rüzgâr geçer,
geriye yalnızca sessizlik kalır;
ama o sessizlik,
rahmetin en derin melodisi olur,
ve ruhun en kuytu köşelerinde
hafifçe yankılanır.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 16.8.2025 07:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!