Rahman aşkı Şiiri - Adem Armağan

Halden anlayanı,bulamaz olduk,
Alim ile sohbet yapmak çok hoştur,
Rahmanın aşkıyla,çok şükür dolduk,
Yalan dünya fani,koştur ha koştur.

Komşu, komşusunun,halin bilmiyor,
Televizyon engel,sohbet olmuyor,
Akrabalık ölmüş,kimse gelmiyor,
İnsanlık öldü mü? bu nasıl iştir?

Erkek için sakal, güzel zînettir,
Hikmetli konuşursan meziyettir,
Gönül incitirsen, bu eziyettir!
Gafil laf anlamaz, sıkılan diştir.

Azığı hazırla,dünya yalandır,
Amel gider senle,sevap kalandır,
Sadık ol,işlerin,yalan, dolandır,
Ruhun aç kalmıştır,tercihin aştır.

Ecel gelir bir gün,sen de ölürsün,
Daracık kabirde,yalnız kalırsın,
Sevabın ecrini,elbet alırsın,
Kemiklerin çürür, yastığın taştır.

Gitti baban,deden,sen de kalmazsın,
Zikir meclisine,niçin dalmazsın?
Ölenlerden hiç mi? ibret almazsın!
Uyuduk,uyandık,sanki bir düştür.