Rağmen Şiiri - Özge Can

Geceden
Gök ile yüzgöz olmak...
En altüst zamanlarıydı,
Beyinle kalp arasındaki o ince çizgimizin.
İnceliklerimizin yahut
Enkaz altında kurtarılmayı beklerken
Çürüyüp kokuşması.
Üşüşmesi ardından kurtların...
Büyük taarruz!
Oluruz,
Belki tam
Ya da yarım yamalak.
İstemez miydin?
Gülmeye de ara vermeli bazen.
Bazen ağlayarak
Temizlemeyelim mi
Gördüklerimizi,
Tahammülleri aşan?
Kabasını alalım ki
Rafların tozlardan
Nefes aldıkça hatırlayalım.
Her şeye rağmen
Yenilensek de sebeb-i zamandan.
02072019