Ne hayatı sevebildim
Ne de hayat beni seviyor
Her günün akşamında
Bir hüzün bir gam
Üzerime çöküyor
Depremler yaşıyorum
Hep hüsranla son buldu
Her gönül macerası
Ömrüme ecel oldu
Sevdamın hatırası
Kimi sevsem el oldu
Bana kalan yarası
Ah benim şizofren kalbim
Nedir senden çektiğim
Ne istersin
Benim gibi garipten
Suç benim mi
Gelmiyorsa sevdiğin
Yıllar ak düşürdü dertli başıma
Karadan soğudum aktan soğudum
Felek zaten zehir kattı aşıma
Ayaktan soğudum baştan soğudum
Şu feleğin bendini yıkamadım
Odam gam dolu elimde şişem
Gözlerim buğulu berbat haldeyim
Umutlarım hacizli kalmadı neşem
Ölümün kıyısında o ince yerdeyim
Kapandı yüzüme umut kapısı
Bir sen vardın umudum
Bıktın mı kardeşinden
Beni bırakıp Azrail'in
Neden gittin peşinden
Kim saracak yaramı
Felek bana düşmanken
Artık çekilmiyor dünya kahırı
Arzularım hayallerim yok oldu
Kalem yazmaz oldu satırı
Bu can bu bedene yük oldu
Gönülden yorgunum ciğer yaralı
Seni öyle özledim ki Svetlana
Aynadaki ben bile
Yabancı geliyor bana
Saçım sakalım iç içe
Kendime bakmayı unutmuşum
Eski günler geliyor aklıma
Ne talihsiz bir kulmuşum
Doymadılar ağlatmaya
Düşmanım değil ama
Sevdiklerim koydu beni
Ölmeden musallaya
Belki de hakkım yoktu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!