Gülemeyen dikey yaprakların arasında
saklıyorsun saklı mızraklardan kolonini.
Unutmadın sen. Yaprakların arasından yürürken
fısıldıyor sessizlik ve yaralayan sözcükler
uyanıyor, dikeni besleyen heceler.
Unutmuyorsun. Kanla ıpıslak
duvar kireciydin sen, evin ve savaşın sütunuydun,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
