Quasimodo Şiiri - Hatem Çetinkaya

Notre-Dame'ın gölgesinde kambur bir ruh,
Quasimodo, çanların sessiz çığlığı,
Yalnızlığın taş duvarlarında,
Sevginin sırrını arar gözleri.

Oysa Einstein , uzayın kıvrımlarında,
Zamanın akışını çözmeye çalışır,
Evrenin kamburu dediği kütleçekimi,
Bir melodi gibi işler sonsuzluğa.

Biri çanlarla konuşur, öteki yıldızlarla,
İkisi de kusurların güzelliğini fısıldar;
Quasimodo’nun kalbi, Einstein’ın zihni,
Aynı hakikati arar: Sevgi ve denge.

Çünkü kambur bir sırt da, bükülmüş uzay da,
Evrenin şiiridir,
Kara delikte bir geçirilen bir gece de....