Bazı insanları o kadar çok severiz ki onları putlaştırırız.
Artık onlara tapmaya başlarız.
Kalplerimiz taş olana kadar.
Onlar hayatlarımızdan çıktıktan sonra anlıyoruz,
Kalplerimizin mühürlendiğini
Doğru ile yanlışı birbirine karıştırdığımızı.
Dünyayı savaş alanına çevirdiğimizi anlayabiliyoruz.
Akrep gibisin kardeşim,
korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
serçenin telaşı içindesin.
Midye gibisin kardeşim,
midye gibi kapalı, rahat.
Devamını Oku
korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
serçenin telaşı içindesin.
Midye gibisin kardeşim,
midye gibi kapalı, rahat.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta