Putları Kırmak Şiiri - Sinan Bayram

Karanlığın içinden yükselir bir ses,
“Artık yeter!” der,
“gözlerimizdeki zincirleri parçalamanın vakti geldi.”
Her put, taş değil yalnızca,
her put, suskunluğun, korkunun,
ve boyun eğmişliğin gölgesinde büyüyen bir yanılsama.

Putları kırmak,
önce içimizde başlar;
bir aynayı parçalamak gibidir,
yüzümüzdeki sahte maskeleri
tek tek düşürmek gibidir.

Her darbede
bir korku yere devrilir,
her çığlıkta
özgürlük biraz daha ses bulur.
Taş toza dönüşür,
ama kalbin içindeki hakikat
güneş gibi parlar.

Putları kırmak,
yalnızca bir başkaldırı değil,
bir diriliştir aynı zamanda.
Çünkü kırılan her putun yerinde
hakikatin çiçekleri açar,
çünkü yıkmak bazen
yeniden inşa etmenin ilk adımıdır.

Ey gölgeye hapsolan ruh,
ayağa kalk!
Kendi zincirini sen çöz,
çünkü putlar, ellerimizden değil
zihnimizden beslenir.
Kır onları,
ve bak:
Gökyüzü sana açılır,
özgürlüğün rüzgârı
ilk kez yüzünü okşar.

Sinan Bayram