Rüzgarla dolmuş beyaz bir yelken gibi çırpınıyorum hayatta
O rüzgar hayatım gibi geçip gidiyor direkler arasından
Kah coşkulu, kah sakin yelken direğini sessizce sallayarak
Teknenin burnu bir inip bir kalkarak
Bir yokuş bir iniş gibi suları yalayarak
Yaşanacak daha kaç deniz görecek gözlerim
Kaç martı gelecek sudaki izlerimi kanatlarıyla döverek
Ardımsıra avaz avaz seslenerek
Ve daha kaç uykusuz gecede tavanla konuşacağım
Yaşamadığım bir hayatı arayacağım
Balıklar, balıklar görüyormudur beni ben uyurken
Bu ses yüreğimdenmi geliyor ahşabındanmı teknenin
Bu gıcırtı yelken direklerindenmi eklemlerimdenmidir
Yaşlanan benmiyim bu sonu gelmez dünyamı
Aynalar neden sudaki ben gibi göstermiyor beni artık
Şakaklarım ağardıkça aklım mı kısalıyor
Eski denizler yok artık pupa yelken önümde
Sorunsuz aşabileceğim fersah fersah
Ve ben iskeleden çözmedeyim bağlarımı
Vira vira vay vay uçup gitmem yakın
Denizler ötesinden bambaşka denizlere doğru
Son limanımdan yolcusuz bir deniz yolculuğuna kalbimle…
(Kireçburnu/İstanbul
06.02.2005)
Kayıt Tarihi : 23.5.2005 06:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!