Prometheus'tan Feryatlar

yalnızlığın yeni kaydı
dışarıdan biriyken görseydim kendimi
ve biraz oturup dinleseydim onu
ağlamak isterdim, için için
hüngür hüngür..
ve dallarımı tek tek kırardım
geri verebilmek için ona
düştüğü merdivenleri.

insan bazen tanrı'ya değil,
bir kahve kupasındaki son yuduma sığınır.
çünkü o yudumda en azından bir sıcaklık vardır.
aradığımız da budur evet!
sürgün nefeslerden, kendim gibi bulamadıklarımdan

hatta o buz gibi gecelerin sıcak sözlerinden
otobüs camına dayanmış bir kafanın hayallerinden
kaosun ardında kalan sislerden sıyrılıp
tüm kılçığımla, bir nefes sigara ve yarım kadeh şaraptan güç alarak bağırıyorum,
huzur getirdiğim sokaklarda.

bir gün affederim diye içimde tuttuğum insanlardan koca bir mezarlık oldu.
yaşım daha yirmiyken,
ellerim henüz nasır tutmamışken hayatın yükünden
hep yanlış yerlerde, doğru hisler beslemekten
yetmişime dayanmış, çoktan eskimişim.

ve şimdi,
eski ceketimle oturuyorum bir bankta.
saat dayanmış sabaha, beşe.
arkamdan geçen çocuklar gülüyor. güzel.
çünkü biri hâlâ gülüyor bu şehirde.