Prangalı Şiiri - Mehmet Emre Dursun 2

Vefat eden tek bir gün bu gün
Havayı kokluyor...
Peşi sıra sevenleri üzgün
Köşede ağlıyor...
Tek camlı ahşap pencereden atıyor ecel terini
Pencereden seyrediyor gelecek yerini
Üzgünüm prangalı... Görüşürüz bi gün

Seyahat etmekten korkan tek bi gün bu gün
Bavulu topluyor...
Demirden rayları boğmuş, ağlıyor hüzün
Peronda oturuyor...
Topaç şeklinde dünya dönmeyi durdurmuş
Sanatların hepsi bu yolda huzur bulmuş
Üzgünüm prangalı... Görüşürüz bi gün

Meçhulde bekleyen tek bi gün bu gün
İstemsizce titriyor...
Sorgusunda eksik var üç çeyrekten tek bütün
Hesaplarken eriyor...
Gözlerinde telaş sevimli panik tetikte seyiriyor
Ürkek süt döken kedi sütünü geri istiyor
Üzgünüm prangalı... Görüşürüz bi gün

Acısından kıvranan tek bi gün bu gün
Çıglığında kaybolmuş...
Sağdan giden ömür övün
Yol gözlüyor...
Anılarımdı geçmişin karanlığında beyaz lekeler
Cesaret ten gözü dönenler burda kekeler
Üzgünüm prangalı... Görüşürüz bi gün