Postasız Mektuplar Şiiri - Gülay Özdemir

Sen hiç gönderemeyeceğini bile bile, 
Binlerce mektup yazdın mı
sevdiğine? 
Gül kokulu sandığında sakladın mı?   
Gün gelir belki veririm diye. 
İşte o mektuplardan okunmayı bekleyen, 
Mektupların var…
Her gün senin için karalanmış
Dizelerin satır aralarında hiç eskimemiş sevgin,
Seni yaşayarak, sana sarılmış hislerim, 
Öyle huzur veriyor ki kalemime,
Seni yazarken bu dizelerde…
Seninle yaşamaya değer karanlık,
Gecelerimi aydınlatan ışığımsın,
Hayat daha güzel seninle, 
Dünya daha renkli…
Tüm yaşamın içinde sen varsın,
Seni severken içim geçer,
İçimden sen geçersin,
Sevmek için illa ki; seni
Görmem mi gerekiyor,
Yüreğimde oluşunu seviyorum,
Seni şiirin dizelerine yazıyorum.  
Rüzgâr esince kokunu getirir diye, 
Senin için nefes alıyorum,
Kuşlar bile seni anlatıyor bana
Onların sesinde seni buluyorum…
Bir gün kapına beyaz bir güvercin gelirse,  
İşte o benim,
Postaya veremediğim mektuplarım elimde.
Her şeyim seninle yaşlansın istiyorum
Ölünceye kadar içimdeki sevginle... 

 
12.06.2020
~Gülay Özdemir ~