Portreler Şiiri - Direnc Köse

Biriktiriyoruz birer birer acıları, ayrılıkları düzenlice.
Körelmiş bıçağın direnci bileniyor tenimizde.
Portrelerin göz ucuyla çizildiği,
Serüvenci bir ressamdım önceleri.
Ve bıçağın gölgesinde seğiren bir et, bir bedendi,
Görüntüsünü resmettiklerim.
Rüzgara kapılmış savrulan yaprakların çokluğunda,
Göğün loşluğu bulaştı bütün görüntülere.
Ve sonra çoğaldı kızıllaşan bedenlerin sabrı yeniden.
Renklerin hayalleri fırça darbeleriyle bütünleşiyor,
Betimlenmeyi bekliyor bütün gerçekler.
Suların asi çağıldayışından süzülerek,
Arşınlıyoruz toprağı.
Günlerin uğultusu tüketiyor düşlerimizi,
Portrelerimde bir dizi insan yüzü
Ve her bakışın ardı koca bir dağ sanki.
Gümüşi çaresizliklerin limanıdır bedenleri,
Şimdi cılız, sefil, haylazda olsa resmettiklerim
Mutluluğun umududur gözlerinizde gördüklerim.
Yükselen ayın griliği suyun aynasına düşüyor,
Su duru, hava puslu.
Ve ben bir ormana sırtımı dayamış düşlüyorum
Resmettiğim cüceleri.

21 ekim 2009