Portre Şiiri - Figen Güler

Bir lahza ki sükûtun eşiğinde,
Çizilmiş bakışın, sanki eski bir şiire,
Terin geceye, adeta sürülmüş dua;
Dokunmak ne mümkün, edilir imtina.

Bir mühür dudakların, kırılmayan;
Lâl olmuş sözler ki sarhoş zamandan.
Çehren, rüyada kalmış bir iz gibi;
Yas tutar omzunda feryadın dili.

Bir Kevser’sin ama zemzemden uzak,
Baktıkça yanar, çöl gibi kurak.
Gördükçe içimde kıvrım kıvrım şeyda;
Hayal misin, portre misin yoksa?