Suskunluğumuza yükledik
bütün acıları.
Yüreğimize yazıldı
gözü yaşlı şiirler.
Konuşmadan
gözlerimize bakınca
anlaşılmayı bekledik.
Sevdiğimiz,
yapmak istediğimiz ne varsa erteledik.
Sevmek ibadetti.
Gölgesi bile çöle düşse çiçeklenirdi.
Sevdiğimizi söyleyemedik.
Ya da gönülden sevildiğimizi bilemedik.
İçimizde yaralı bir çocuk bırakarak büyüdük.
Yalnızlık bir ada gibi sardı çevremizi.
Bir yudumdu mutluluğumuz
hiç büyümedi...
Polyannacılık oynayarak
geçti ömür
gün gün eksildik.
Bilemedik.
İki yüzlüydü hayat,
gülen yüzünü göremedik.
Gönlümüzle yolumuz bir olamadı
Oysa mutluluğa çıkar diye
kaç yol denedik.
Uzansak
tutacaktık,
belki de bir adımdık...
Ne trenlerimiz ulaşabildi garına,
Ne hayal gemilerimiz
demir atabildi limanına.
Dağ olsa yıkılır,
taş olsa kırılırdı.
En derin acılara bile
bağışıklık kazandık...
Ayşe Keleş
Ayşe Keleş 2Kayıt Tarihi : 22.8.2024 11:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İçimizde yaralı bir çocuk bırakarak büyüdük. Yalnızlık bir ada gibi sardı çevremizi. Bir yudumdu mutluluğumuz hiç büyümedi... Polyannacılık oynayarak geçti ömür
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!