Polyanna Şiiri - Ahmet Methie

Ben,
Çocukluğumun ilk yıllarında,
Bir masal gecesinde,
Tanımıştım polyannayı.
Ve, sevmiştim,
Sonra o masal kahramanını
Ben, onda gördüm,
Hüznün inadına sevinçle haykırabilmeyi,
Umutsuzluğu,
Uzak şehirlerde bırakıp,
Sığınabilmeyi umuda.
Sen,
Mai düşler ülkesinin polyannası,
Sana hüzün yakışmaz.
Sen gülesin ki;
Hüzünlü çiçekler mutlu olsun
Sen gülesin ki;
Bütün kötülükler yok olsun