Platonik Şiiri - Nejat Altıok

PLATONİK
ben
size
sen diyebileceğim günleri
düşlerdim hep
ben size
sen diyebileceğim
günlerin
özlemi içinde
yandım tutuştum yıllarca
bir yıldız kadar uzaktınız bana
tanıdık
ama uzak
ben
size
sen
diyebileceğim günleri
hayal ettim hep
size sen demeyi hak etmeyi istedim
hep uzaktan izledim sizi
göremedim
şöyle korkmadan
bakamadım ki
hiç
yakından gözlerinize
yine de şiirler yazdım gözlerinize
bir bankta otururken yan yana güneş batarken
size kızıllığı gösterip
şu şiiri
görüyor musunuz
değil
görüyor musun şu şiiri
demek isterdim
elimde elin/iz
lüks bir lokantada değil
şöyle yol kenarında salaş bir yerde mesela
ekmek arası bir şeyler yemek isterdim sizinle
olmadı beceremedim
filmlerdeki gibi olmuyordu hiç bir şey
rastlantılar olmuyordu
şans olmuyordu
denk gelmiyordu birbirimize hiç bir anımız
hiç mucize yaşanmıyordu
yağmur bile ayrı ayrı ıslatıyordu bizi
daha doğrusu beni ve sizi
duraklarda beklerdim sizi
çiçekçinin yanındaki köşede
pastahanenin önüne
gelip geçti zaman
siz geçtiniz
sabırsız çaresizdim ben
yıllar geçerken
ve bana bir şey sormazken doğal olarak
ben size hala yaklaşamıyordum
gözlerinize bakamıyordum
size yine siz diyorum
demek başaramamışım
yakınlaşamamışım
uzak kalmışım
seni uzaktan sevmek aşkların en güzeliydi
pardon sizi
düşlerim de bile diyemedim size ben sen
sizi hep uzaktan sevdim ben
sizi...
nejat altıok