Plansız İnşaat Şiiri - Harun Tolga Peker

Hayaline sığınarak
Bir kadın inşa ettim,
Dudağımda ki ıslaklık ile
Kül tablasına gömülmüş
Sigara izmaritlerinden...

Saçları,
Kulak memelerini tesettürleyecek kadar uzundu,
Yanaklarından öpüp geçerek
Düştü omuzlarına
Bir keman virtüözü eşliğinde...
Lüle lüleydi saçları,
Göğüs hizasına indikçe kıvırcıklaşıyor
Karadenizkadar heybetli dalgalanıyordu..

Henüz on dokuzunda bir kadın,
Akneleri,
Elmacık kemikleri üzerinde
Taze taze kızarmaya başlamış,
Dudakları,
Ucuz bir rujun sömürgesinde,
Sureti,
Yüzsüzlüğünü örtmeye çalıştığı
Fondoten enkazı,
Teni beyaz,
Teni pahalı bir hint kefeni..

Henüz on dokuzunda bir kadın,
Gözleri,
Pamuk şekeri elinden alınmış
Bir çocuk gibi
Hüzünlü ve muhtaç,
Maden işçisi kadar
Yorgun ve karanlık,
Yatağından taşmış dere kadar
Hırçın ve sürükleyici,
Kaldırsa göz kapaklarını
Sel götürür geniş omuzlu tabutunu
Sakın uyanma masum kız,
Daha annemi göreceğim,
İzin verirsen,
Biraz daha ölünü seyredeceğim..

Henüz on dokuzunda bir kadın,
Ateşli duyguları,
Elleri cehennem ertesi ılıklığı,
Dolgun göğüslü,
Dudakları jilet,
Vajinası masum,
Lehçesi hafif virajlı,
Ihlamur ağacı gibi mis kokulu kadın,
Cennetlik..

Henüz on dokuzunda bir kadın,
Ankaranın kasvetli havasından
İntihara meğillenmiş,
Teni beyaz,
Bembeyaz eroin saflığında,
Burnu kırmızı gül,
Dudakları üşümüş mor menekşe,
Ağzımda bir tabanca,
Yutkunarak sesleniyorum,
Göz bebeklerine,
Se-ni sev-iy-orum
Seni seviyorum....

Not: Henüz yirmi üçünde bir adam...