Pişmanlık Şiiri - Emin Ege

Önce azgın denizler gibi çağlardım.
Acıdan değil sevinçten ağlardım.
Bilsem sana gönül mü? bağlardım.
Bağladım işte bağlamaz olaydım.

Yalan sözlere boş vaadlere kandım.
Kainatı güzelliği sende sandım.
Mecnun'dan çok sevdim ferhat gibi yandım.
Sevdim işte sevmez olaydım.

Ben boşuna inanmışım yalan sözüne.
Bilseydim yatmazdım hiç dizine.
Kör olsaydım da bakmasaydım yüzüne.
Baktım işte bakmaz olaydım.

Uğruna harcanan yıllar boşmuş meğer,
Tapardım sana kıymet bilseydin eğer,
Canımdan çok sana verdim değer,
Verdim işte vermez olaydım.

Ellerini bile çok gördün ellerime,
Uykuyu haram kıldın gecelerime,
Bir seni yazdım bir seni çizdim hecelerime,
Yazdım işte yazmaz olaydım.

O kalbin söyle taş mı? mermer mi?
Bu kalbi kırdığına değer mi?
Sevmeyen bu kadar bükülür,boyun eğer mi?
Ben eğdim işte eğmez olaydım.

Bu başımdaki inan bir azap yeli,
Bir avuç yaşmış sevmenin bedeli
Şu bi-çare gönlüme sevgili,
Seni bildim bilmez olaydım

Ne mecnun sevdi bu kadar ne de kerem,
Çekilmez derdinden olmuşken verem,
Şu serseri, deli gönlüme çarem
seni bildim bilmez olaydım.

İçtiğim su sanki zemberek, zehir,
Adeta küs bana bu koca şehir,
Sana kul olmuşum sana esir,
Oldum işte olmaz olaydım,

Bi dönüp baksan dünyalar benin olurdu inan,
Yakan sen isen ben olurdum yanan,
Şu dermansız gönlüme derman,
Seni bildim bilmez olaydım