cânânımı kaybettim ûmman gölünde
daldığımda anladım tek mutî gözümde
râhmânım râhîmim yalvarırım sözümde
kaynadı kalbim hâk nurunda nedâmet
kaynayan kalbim hû diyerek taşıyor
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta