Pinhan Şiiri - Müyesser Doğan

Herkes aşka dair birşeyler karalıyor,
Başka bir yolu olmalı hislerin ifşasının.
Bir mihekt taşıda vurmalı,
Şair söz tokmağını
Herkes konuşsun,
birbirinden çalınmış cümlelerle.
İki yüzünde bir beyaz kağıdın.
Tek bir hece yazmadan
Okyanus dökülsün iki yüzün iki gözüne
virgülleriyle, noktalarına
Bir melek nuru ve sakatiyle
Bekliyor hüsnü zannı gönül.
Susmak, dingin ve en yalnız .
Bir yankı aşkın gizlerini saklanmış,
Gece vurunca dem vaktine.
Bir Hâlık dokunuşu okşar
Rüzgarda savrulan yelkenleri değil,
Ruhun derinindeki inci tanelerine dokunarak.
Susarak ama orada,
Hükmederek yokluğuna birde varlığına.
Ben sabır hırkasına sarmalayıp
Aşkın çocuk halini büyüttüm.
Kalbim bir ana kucağıydı. .
Gece ve gündüz ,
hasreti sayıklayarak,
Kan ter içinde Avutarak,
yetim ve öksüz mahçupluğuyla.
Oysa,
Herkes aşka dair birşeyler karalıyor.
Başka bir yolu olmalı
Susarak aklamalı,
kalemin utangaç karaladıklarını.