Piç Şiiri - Cenk Ulupınar

Yeni açıldı ahı ocağın.
Demlendi vahlar ateşiyle, suskun.
Eller ürkek
ve öksüz birer çocuk gibi titrek.
Gözlerin vanaları açıldı yorgun.
Yoklamadan düştü yürek,
hatıranın yüzü suyu hürmetine.

Sabahları kırdı gece.
Kıran girdi gülümseyen sözlere.
Bir takvim aralığı yandı gizlice,
sigortasız bir sevda poliçesinde.

Vedalar şaha kalktı,
süzdü tortusunu yaşananların.
Kendi gitti izi kaldı şeytanın.
Bir kadehe indi kederi,
bencilce uyuşan dudakların.

Yarını yoktu ve toz dumandı.
Aslında her sevmek gibi sıradan.
Ucundan fazlaca kesildi ömür,
şirazesi kaydı duanın.
Bir yıldıza asıldı feryadı muammanın.

Söndü iklim, dindi gönül.
Bir paçavranın kenarında uslandı.
Silkip pencereden döktü içini.
Rüzgara sunup gayrı meşru aşkını,
boşluğa sürdü doğurduğu piçini...

CENK ULUPINAR 1902-07052014