Pi Sonsuz Nefes Şiiri - Sinan Bayram

Bir daire çizdim, uçsuz bir düş,
Başladığım yere hiç varamadım.
Çünkü her dönüşte,
Bir sayı daha fısıldadı evren kulağıma ve sustu.

Bir sessizlik vardı, dairenin içinde,
Ne bitişe izin verir, ne başlangıca.
Zihin yorulur, kalem kırılır,
Ama çember hep aynı kalır —
Kendine kapanmış bir sonsuzluk gibi.

Belki Tanrı da hesapladı bir gece,
Bir dairenin çevresini —
Ve sonsuzluğa takıldı eli.

Her basamak bir dua gibi,
Her rakam bir kalp atışı —
Ama hiçbiri tam değil,
Hiçbiri tamamlanmaz.

Ben de öyleyim belki,
Bir merkez etrafında dönen varlık;
Ne Tanrı’ya yeter, ne kendine,
Sonsuzluğun virgülünden sızan bir nefes…

Sinan Bayram