Peşinden Koşmak Şiiri - Harun Ertaş

Baharı bekledim bir mevsim;
Güz bitince yeşerir dedim
Bir Ocak günü dallarım kuruyunca
O zaman ölüme anlam verdim

Ay'ın peşinden Güneş koşar
Yelkovanın peşinden akrep
Saatler böyle hızlı geçerken
Onun peşinden koşmakta ne acı verici

Verdiğim çabayı bir çiçeğe verseydim
Ağaç olmuş, meyve vermişti
Ben filizlenmeni beklerken
Başka dallarda yeşermen ne tatmin edici

Ay ışığında bir meltem
Yaz ayında esiyor yeller
Karşımdaki duvar boşluğuna bakarken
Benmişim meğer en büyük sersem

Sonra anladım ki umudun yok olduğunu;
Farklı dünyaların insanları olduğumuzu
Ben Kuzey ışıkları o ise çöl fırtınası
Çoktan bıraktım aşkın doğuşunu