Perperisan Dua Şiiri - Tcpassenger İerdoğan

Perperişan Dua

Biriken acılar kum tanesi kadar kalabalık,
Öğüne öğüne dökülüyor
şu koca ömür.
Kıraç toprakların bal kavunu,
buğdayın en lezizi;
Bir dere kenarında,
kızıl çamların gölgesinde,
Akıl tevekkülüyle dönen o değirmen taşında ezilirken, Doldurulan her kefe,
beni hep en başa itekliyor.
Birike birike doldu artık,
Masada son bardağım...
Kötüden hallice hal-i ahval; "iyidir" yalanlarımız.

Gitti giden, yazık;
ama yine de selamet olsun. Fer-feriştah aydın sansın kendini, Geride perperişan bir duanın içinde şimdi...
Kime sorsan; yol uzun, azık az, rüzgar hep poyraz.
Oysa biz; sırtımızda bir küfe dolusu "keşke",
Cebimizde üç-beş kırık "belki" ile geldik.
Yıkıldı işte o sırça saraylar,
Cam kırıkları battı en çok sol yanımıza;
Kanadıkça "şükür" dedik, sustukça "sabır"...
Ne o eski Ankara'nın vakarı kaldı, Ne de mendilimizde o nergis kokusu.
Gözlerimiz bir trenin dumanına asılı,
Yüreğimiz bir yetimin uykusuna emanet.
Aydınlık denilen,
kendi karanlığına fener yakanındır;
Biz ki küllerimizden bile usandık, Ateşi hep başkasının ocağına taşıdık.
Ben seni özledim...
Yarın ne demek, şimdi çok iyi bilirim.
Ben bizi bekledim;
Bugün sensizliği,
en çıplak haliyle öğrendim.
Bize ait günleri yok ettin;

Sen o kadar sessiz kelimelerin çoğulusun ki,
Ben senin yerine konuştum çoğu zaman gönlüme.
Benim susmayan yanımsın;
O aşk, o kedersiz, o dingin yanım...
Susmak, inan ki susturmuyor beni;
İçimde katli vacip hasretin, Kendini parçalıyor
O soğuk sabahlarda.
Sükut et artık gönlüm;
Duanın perişanlığı,
kabulün nişanesidir.
Mürekkep bitti,
Söz bitti,
Duman bitti...
Bir veda provası başladı her akşam ezanında.
Zamanın çarkında un ufak olduk, Her şükrün ardına bir sabır koyduk.
Hasretin celladı kendimizdik ya; Kendi naramızla içten vurulduk. Şimdi bu sessizlik, sözün bittiği; Gidenin selamet,
kalan dertli hali.
Veda provasında bir dua kaldı: "Kabul et ey yar, bu perperişan hâli."

Tcpassenger