Perde çekse de güneşe bulutlar

Perde çekse de güneşe bulutlar,
yağmur döküyorlar toprağa,
Çekinmeden bir damlasını.
İşte böyle hüzünlü bir havada
Gebe kalıyor toprak ana.
Yeşilliklere gebe,rengarenk çiçeklere gebe,
Sebzelere,meyvelere,başaklara,
Berekete gebe kalıyor toprak ana...
Gece karanlık,
karanlık ürkütücü...
Yıldızlar var gücüyle delmeye çalışıyor karanlığı.
İşte böyle bir karanlıkta gebe kalıyor gece.
Yepyeni bir güne,
Pırıl pırıl bir güne;
Kısaca umutlara gebe kalıyor gece.
Ve bir çocuk doğuyor bir gün;
Karanlığa inat,bulutlara inat,
Güneşi hissederek.
Bir çocuk doğuyor çığlık çığlığa,
Varlığını kanıtlamak istercesine.
Büyümeye çalışıyor yavaş yavaş
Sevgiyle bir ananın kucağında;
Sevgiyi,şevkati tadarak.
Sokakta bir arkadaşından dayak yiyor bir gün
Ağlamayı öğreniyor,
Kavgayı öğreniyor.
Büyüdükçe insanları tanıyor,
Dünyayı tanıyor.
Günler, aylar derken
Geçiyor yıllar da.
Ve gebe kalıyor çocuk.
Mutlaka ikiz doğuracak
Biri sevgi olacak,biri nefret...