Bilmiyorlar, benim gökyüzüm içerde be usta
Pencerem hep içeri açıldı, hepte içeri açılıyor aslında
Yalnızlığım bir insan ordusu, hem de devler gibi koskoca
İki sandalye var kalp penceremde, biri bana biri günlerce beklediğim O'na
Benim gökyüzümü bilmiyorlar, hep içerde be usta
Duvarların çatlakları dışında hep, içim bir çocuğun pürüzsüz ten dokunuşunda...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta