Ve bana ait bir pencerem vardı bu dünyada,
Bir yüzsüzlüğü uçurumlarıma açılan
Bir sürgüsü umutlarıma sonuna kadar örtülen.
Buğusunu yazlara saklayan, baharlardan kışlardan çalınmış.
Küs canımı ruhuma dokuyan pencerem,
Topraksız bedenim, camlarını lekelerken... Ve beni ben gibi gösteren bir pencerem vardı bu dünyada...
Dışardan perdelerin ardını gösteren,
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
her gölgenin üstünde kaç suret var?
Acı,
irade ile dans eden ruhun frekansı!
Bu yüzden
her pencere başında
bir kartpostal gibi dururuz...
Kutlarım değerli şiirinizi ve yazan yüreğinizi Okan bey.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
Duyarlılığınız çok mutlu etti. Çok teşekkürler
Ve gönül Tanrısına der ki:
- Pervam yok verdiğin elemden;
Her mihnet kabulüm, yeter ki
Gün eksilmesin penceremden!
Duyarlılığınız çok mutlu etti. Çok teşekkürler
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta