En son sarılışın, en son öpüşün
Gözümde duruyor, o son gülüşün
Giderken her şeyi, alıp söküşün
Sensiz yapamıyorum, pencerem şahit
Bu aşkı ruhumda, neyle avutsam
Canımın içinde, nasıl saklasam
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Hasret, avutulabilir değil ki.
Paramparça olur yürek, her parçası yeryüzünün bir köşesine dağılır. Sesin ulaşmadığı kayıp bir kenttir. Ağıt, kurşun gibi ağır çöker derinlere. Camkırığıdır, batar, kanatır. Yanından geçince elele tutuşmuş sevenler, ardından bakakalırsın. Gözlerin dolar, içine akıtırsın.
Yüreğinize sağlık İbrahim Bey.
Tebrik ederim...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta