Ölümde ölür elbet bir gün
Uyandırır kuş sesleri
Seni gaflet uykusundan
Uzanır pencereye ellerin
Köşeye atılmış
Bir kirli mendil gibi
Tattıkça boşa harcanmış
Kirli bir ömrün acısını
Ne kalmışsa maziden
Alıp atmak istersin pencerenden
Sadece ilk günkü hevesim
Kalır hala
Nefesinin nefesime değdiği yerde
İstemem anne sensiz hatırlamasınlar beni
Kayıt Tarihi : 30.11.2025 22:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Denizli 2025
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!