Bir şehrin tozu, ipek bir perdeye yapıştığında
renk parlak kalır, hakikat matlaşır.
Aynaya her dokunuş, yüzü değil, suyu dalgalandırır
su durulmadan, dibe bakılmaz.
Gül bahçesinden sürgün edilmiş bir genç kadın,
adını kendi sesinden saklarken,
bir adam sessizliğini gömlek gibi giyer;
düğmeleri sabırdır, yakası incelik.
Yol, duanın sıcağıyla kuruyan çamurun içinden geçer.
Kapılarda mavi boncuk değil, ölümün kokusu asılı;
çanlar vakti değil, vicdanı haber verir,
ekmek bölünürken yüreklerde pay edilir.
Bir cami avlusunda rüzgâr,
çocuk kahkahasına benzeyen bir yaprağı sürükler;
gölgeler, güneşin utangaç hatırası gibi
eşikte durup içeri giremez.
O, güzelliğini bir kalkan sanmıştı;
oysa kalkanlar da yorar bilekleri,
savaş başlamadan önce, insan
kiminle savaştığını sorar kendine.
O, aşkını bir hüküm gibi taşırdı;
oysa hükümler döner, kanunlar değişirdi;
değişmeyen tek şey:
kırılanın sesinin, kıranın kalbinde yankılanması.
Bir nehir geçti içlerinden
adı kolera ya da kader olsun;
bazı sular sadece susuzluğu öğretir.
Susuzluk, suyu değil, insanı berraklaştırır.
Bir gün, ipeğin soluğu kesildi;
peçe, rüzgârın elinde bir sıradan bez oldu.
Renk çekildi yüzünden,
sahici ten, sahici utanç, sahici şefkat kaldı.
Sevmek, birini kendine benzetmek değilmiş:
sevmek, kendinden eksiltip yer açmakmış;
bir sandal kadar küçük,
bir deniz kadar derin bir yer.
Affetmek, unutmaktan daha ağırdır;
çünkü hafıza bir çekiç, merhametse örstür:
vurdukça biçimlenir içimiz,
sustukça konuşur kalbimiz.
O kadın, geri döndüğünde
aynı ismi taşıyordu, başka bir yüzle
bazen doğum, karnımızdan değil
vicdanımızdan olur.
Ve anladılar:
Peçeyi boyayan renk değilmiş;
boya, yalnızca gözün alışkanlığıymış.
Gerçek, boyaya direnebilen bakışın adıdır.
Sonunda, ikisi de öğrendi:
Aşk, bir hüküm cümlesi değil,
içinde özneyi ve yüklemi yer değiştiren
uzun bir tövbe cümlesiymiş.
Nehir çekildi, geride taşlar kaldı
her taş bir günah, her taş bir şükür.
Bir çocuk sesi uzaktan yine güldü;
ve dünya, ilk kez çıplak yüzüyle göründü.
Kayıt Tarihi : 16.9.2025 04:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!