Sanma ki parmaklarımın arasında tutuşan yangınım
Yüreğimde ki yangından daha büyük
Her yangında tutuşmaz insan
Alışkanlıksa eğer yaşadıklarım
Her nefeste içime çektiğim seninle yaşadığım anılarım
İçimdeki hüznü üflerken gökyüzüne
Gözlerimdeki parıltının nedeni
Akmasını istemediğim gözyaşlarımdır
Ansızın düşüyorsun düşlerime
Masamda oturup karmaşık soruların teoremlerine
Alışmaya çalışırken
Henüz payı ben paydası sen olan bir formül
Bulamamanın ezikliğini yaşıyorum…
Oysa bilim adamı olmasam da biliyorum!
Sana adanmış bir ömrün nöbetini tutuyorum her gece…
Sen yakın olduğum kadar uzaksın
Yaklaştıkça uzaklaştığımsın
Artık sarhoş olmakta kafi gelmiyor
Yaşadıklarımızı unutturmaya
Başını yastığa koyduğum anda
Anlıyorum ki ait olmadığım yerin sahibiyim
Ve hiçbir örnek problem benimkisi kadar çözümsüz değil…
Hiçbir soru kendime sorduğumdan zor gelmiyor
İstersen al çözümle beni…
Benim sana ait olduğum kadar benim misin?
Kayıt Tarihi : 18.9.2022 01:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!