*Pastel Şiiri - Yıldız Yıldız

Açık maviydi gökyüzü
bulutsuz
Pamuk şekeri gibiydi
Uçuk pembeydi zamanlar
Yer babaocağıydı sıcacık
Saçlarımı okşardı pastel dokunuşlar..

İlk gençliğimin rüzgarı
Savurdu dağıttı azıcık pastel tonları
Kızılın en uçlarına gidip geldi pembelerim..
Bir
çağlayan oldum döküldüm
en yücelerden,
Bir
toprağı delip çıktım
arzın merkezinden
En açığından en koyusuna
binbir tonda çoğaldı mavilerim
Dünya avuçlarımdaydı rengarenk
İsyanlarla zorladım sınırlarımı

Ve sorumluluk yılları
İş, eş, çocuklar
Bir mücadele, bir savaş
Kan ter içinde, soluk soluğa
Kızıldanda kızıl herşey
unuttu pembeleri yüreğim.
Uçarken telaşlarda en güzel yıllar
Üç çift sevdiğim gözden başka mavi,
Semtime bile uğramadılar.

Ömrümün yolu bir laciverte düştü,
Kızıla dönmüş yüreğim
Bir okyanusun lacivertine karıştı.
Döndü dünya morlara
Yaşam köprüsü
kılıçtan keskin
saç telinden de ince
Varamadan karşı kıyıya
düştüm derine ve hayatın mor yanına
değerlerim
yargılarım
bildiklerim
kurallarım
didik didik

Durulunca ortalık
Yeniden pastel tonlar umuyorum,
pembe ve maviden uzak,
Belki güz renkleri gibi yumuşak,
güz güneşi gibi hafif sıcak.