Paslı Ayna, Kırık Saz Şiiri - Kemter Abdal

Ben o Kırklar Meclisi'nin tozuyum,
Yezid'in güldüğü çağda susan sazım.
Ne arifim, ne de abdal, bir yol sızısıyım,
Alnımda Kerbela'dan kalma eski bir yazıyım.

Aynam çatlak, suretimi yediye böler,
Bir yanım Hüseyin'e, bir yanım Hızır'a düşer.
Gök kubbe dediğin, paslanmış bakır bir tas,
İçinde zaman, yorgun bir güvercin gibi döner.

Demlendimse Hallac'ın kanıyla demlendim,
Darağacında açan o tek güle imrendim.
Ben bu dünyaya sırrımı asmaya geldim,
Cesedim sürgün yerim, ruhumla evlendim.

Kemter Abdal der, arama beni dergâhta, postta,
Sırrım, o duvardaki mor çatlakta, o yasta.
Kainat bir deyişse, ben içinde bir hece,
Ne gündüzüm bellidir, ne zulmetteki gece.