Parende Şiiri - Mutlu Esfer Fırat

Mekansız bir parendeyim velakin
Kendimi vurduğum dağ bayır anlamadı beni
Yürüdüm asırlar boyu taşıdığım ızdırap ile
Derin vadiler oluşturarak yüzümün deltasında
Oyy vedası hazin öyküler türeten sen
Irmakları kurumuş göz pınarlarımın
Bir gelip gör/sen

Nice hekimler gezdim çilekeş
Nice derman tattım
Ya ben anlayamadım hücrelerime işleyen sızının sebebini
Ya da anlatamadım hiç bir kimseye
Oysa bir yarım hep ekside kalıyordu
Donmuyordum ısınmıyordum da
Bir senin yokluğuna bulaşık ben
Bilirim hezimetinin bedenimdeki zayiyatını
Oysa
Bir bil/sen ne fırtınalara tanıklık etti gözlerim

Şimdi
Edepten edepsizliğe yol almış dilimle
Yürüyorum küfür ede ede
Anasını bacısını alan tüymüş
Ortalık kimsezlikle övünüyorken
Sen yinede bitimsiz saydığımsın

Karartılar kaplarken gözlerimi semada yıldızları kaybediyorum
Ölmek gibi birşey işte bu
Hissiyatımın fakirliğine say beni
Senden ayrı kalmanın
Yaşamak olduğunu varsaydığım için
Şimdi içten bir halimle hiçtenliğe yelken açıyorum
Gittin de ne oldu

Mutlu esfer fırat