Komşumuz,
Kışın köyde çekirdek satar,
Yazları, mevsimlik işçi olarak geçirir,
Eski para biriktirirdi.
Koleksiyoncuydu kendince.
Geçmeyen ne kadar paramız varsa ona verirdik,
Zira eski para getirene bedavaydı çekirdek.
Ortası delik bir kuruştan ,½ kuruşa kadar
Cumhuriyetimizin ilk basılan paralarını onda gördüm
Bir gün yangın çıktı evlerinde,
Bisikletime atlamamla, onu kahveden eve getirmem bir olmuştu,
Bütün köy el birliğiyle söndürmüştü yangını.
O akşam beni gördü yolda, başımı okşadı,
Aferin oğlum dedi sen söylemesen yangından haberim olmayacak,
O çok sevdiği paralardan hiç düşünmeden,
Bir avuç verdi bana.
Ne zaman biri için ’’parayı çok seviyor’’
Sözünü duysam,
Çocukluğum gelir hep aklıma
Ve şunu söylerim,
Acaba, biz yanlış mı anlıyoruz, parayı sevmeyi,
Paylaşıp değer bilmeyi.
MESUT BEŞEVLEK
08.10.2025
Kayıt Tarihi : 8.10.2025 09:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!