Parasız Yatılıya Gazel Şiiri - Erkan Şah ...

Kendi boynuna sarılarak çoğalan çocuklardık
Yollardaydık ve bavulumuz kadardık

Bütün kutsal kitaplara gafil
Bütün büyük aşklarda yedek
Yoklayarak kalbini dilsiz atlaslarla
Yalnızlığın okyanusuna vardık

Dosta yetiştirdiğimiz limanların kundağız işte
Ekmeği gülümsemeyle değiştiğimiz sabahların cavlağı
En tutmayacak göllere çalarak gönlümüzü
Nehrin sepetinden kendimizi el gibi alarak İçimizin kekeme korsanını güneşe çıkardık

De hey kanayan yerlerimizin kadı burhaneddini
Sen misin biz miyiz asılı duran duvarda
Namlusu fesleğenden tutuk tüfekler
Aklından en az akasyalık geçen budaklardık

De hey kanayan yarlarımızın kadı burhaneddini
Sendeleyen kasaba ihtilalleri gibiyiz ruzigarda

Dinse de sesimize tiril yağan bu kar
Sınıf tam içimde gelmeyen biri var

Tam başlayacakken iyimser bir şarkıya
Masalını yitirmiş ankaları öperek kül dudaklı
Ormanlarını örklemiş çalı çırpıya
Yüzünde verilmediği için küflenmiş aşk mektupları saklı

Parsız yatılıymış kalbi kadar temiz bir sayfada
Önce kalbini yırtmış sayfayı sonra
Artık ne sepet ne yumurta
Öldürdüm içimde gizlice biriktirdiğim denizi

Kozasından çıkmadan ölen kelebeklerden her yanım
Bir sokak süpürgesi kanatarak seviyor bizi
Süpürge çöpçülerin de kanayan neden benim
Nedir çocuk yanlarımı ısıran bu ince sızı

Kozasından çıkmadan ölen kelebeklerden her yanım
Aldırdım içimde gizlice biriktirdiğim denizi

Dinse de sesimize tiril yağan bu kar
Sınıf tam içimde gelmeyen biri var

Tahta bir bavul açar içimde her bahar
Açar yatılı çocukların on numara saçları
Uykularım damlar ceplerimden etütlere
Damlar ilk aşla mühürlü kavak ağaçları

Kansa da sesimize tiril yağan bu kar
Sınıf tam içimde gelmeyen biri var