uzun yürüyüşleri seviyorsun ilkbaharda
yazın sahil boyu koşmayı
doğayı seviyorsun
bahçendeki güller solmadıkça
arada bir tarihi geriye sarıyorsun
seni sevdiğini söyleyenleri hatırlıyor
sevişmelerini düşünüyorsun
helede ilk öpüşmelerini dudaklarının
yağmur oluyorsun bi'an
kurak topraklara can veren
bi'an melek oluyorsun
gelip kalbime giren
Ama sen
Herşeyi bu kadar çok severken
Hakkını verirken yaşamın
Beni hep unutuyorsun
kapında bekçi olup
seni gözlüyorum ilkbaharda
birkez olsun ellerine ulaşamıyorum
tutmuyorsun sende
sana yorgun bedenimden
ya üzerime basıyor dengesizin biri
yada sevdiğimden uzak
sevgililere hediye oluyorum
- kapı önünde açan papatyanın
sevdiğine duyduğu özlem olsa gerek
kalemden dökülan cümleler... -
Nil kadar derin olan
Nil'e ithafen...
27.02.2003
Alim Vedat SünerKayıt Tarihi : 28.2.2003 17:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!