Panzehir Şiiri - Emre Yeşil

Kendisi gibi güzel bir kafanın
içerisinde.
Sıkışan kalbinin en köşesindeyim.
Ne kanına karışacağım,
ne gönül tahtına oturacağım.
Seni saç diplerinden ,
ayak parmaklarına,
sarmalayacağım.
Hakettin bunu ,
hiç'liğin firavunu
ilan ediyorum seni.

***

Kül oldum ayaklarının altın da,
umudumu yine yitiremedim.
Küllerimden doğarım sayende dedim...
Alıp saçmadın bile her bir tanemi ,
küllerimi... Ya da sakladığın hislerini.
Çek şimdi hançerlerini ,
sırtıma değil , sevdiğin kaşlarımın
ortasına çak! Hadi...
Koymazdı belki bu kadar
sırtımdaki izler gibi...

***

Ağlamıyorum eskisi gibi ,
sevme beni geçti zehrinin etkisi.
Şekeri zehir , zehr'i şeker eden gözlerin,
şimdiler de ince bir çizgi.
Kedi değil , yılanın ta kendisi...
Kahpeliğin uyandırdı beni,
şimdi anlıyorum panzehiri ,
Zehir, ham maddesi..