Pamuk tarlası. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Nerde ne zaman uzun bir şiir görsem benzetirim sana
açarım sayfa sayfa
ruhunu soyar gibi

a benim katmer küpelim
a benim pamuk tarlası sevgilim
yedi veren gülüm

nerde uzun bir yol görsem
sen gelirsin aklıma, hayal kurarım; düşlerim
aah beraber çıksak ya bu yola
uçsuz bucaksız bir okyanus olsa, deniz çarşaf çarşaf açılsa önümüzde
şehirden uzak
dedi kodulardan uzak
ömrümüzü döksek yollara
bakir bir hayata desek merhaba

ah nerde bir ev görsem ya da bir kulübe, hayallerim,
hayallerinle halvet olur
gül kokulu bir odada
gülü de çok sevmem ya
Lavanta uyar bana

ben seni laf olsun torba dolsun diye sevmedimki

nerede görsem seni
sarılmak öpmek isterim doyasıya
sokak ortasında

ne zaman göz göze gelsek müjgan utanır kapanır göz kapaklarım

ellerim yine de gezinir mahçup utangaç
pamuk tarlalarında

4/Haziran/2010/Cuma/Ankara