Pamuk Tarlaları Şiiri - Osman Demircan

Güneş ışığı omuzları eritiyor.
Toz toprak içinde,
Acılar devşiriyor;
Pamuk tarlalarında insanlar.

Dudakların bir ucunda umut bekliyor.
Bir öpüş ihtilal oluyor.

Güneş ısınıyor.
Güneşin altın ışıkları
Pamuk tarlalarının üzerinde parlıyor.
Dağlar küçülüyor.
Taşlar susuyor.
İnsanlık sese dönüşüyor.
Haykırıyor bir ağızdan
Toprakları yağmalanmış her halkın kalbine.
Yoksulluk bütün bunlar
Yoksulluk diyor.