Pamuk şekeri satıyordu yoksul mahallelerde sakalları bulut beyazı yaşlıca bir dayı yana yakıla, daha ne kadar dayanacaktı kaç adımda çıkacaktı ekmek parası arada sendeliyordu hayatın ayaklarına doladığı sancıyla, parası batsın dedi mırıldanarak soğuk kaldırıma çôktü pamuk şekerine bulanan yaşlı gôzlerini sildi toparlandı dayandı tekrar arabaya nasır tutmuş elleri.
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta