Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
BEN DE ÖZÜR DİLEYECEĞİM SANIRIM!
İlk okula giderken okul bahçesinden topladığım koca koca çekirgeleri kapağına delikler açtığım bir ilaç kutusuna doldururdum. Ders sırasında ise kutuyu masanın altından sallar onların ciyak ciyak seslerini dinletirdim koca sınıfa.
Herkes sesin nereden geldiğini merak ederdi ama arkadaşlarım beni hiç ispiyonlamadığı için öğretmenlerimiz hiç öğrenemedi çekirgelerin akibetini.
Daha sonra o çekirgeleri iki bacağından tutar onları konuştururdum tenefüste.
Sanata edebiyata aşırı düşkün olan ben güya onlara tiyatro yaptırırdım, karşılıklı kafa tokuştururp konuşturarak.
Kendimce doğaçlama mizansenlerle köy ilkokulunda hele de o yıllarda SANAT yapıyordum!
Sonuçta çocuktum
Sonuçta yaptığım sanatsal bir faaliyetti
Sonuçta onların da can taşıdığını o zaman nasıl bilebilirdim ki?
Şimdi düşünüyorum da
sanırım o çekirgelerden ciddi manada özür dilemem gerekli.
Ever değil mi ki insanız, hele de sanat erbabıyız. Yok yok, dilemesem olmaz.
Ey Çekirge Milleti!
Geç kalmışta olsam,
ÖZÜR DİLİYORUM!
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta