"özüne Dön" Şiiri - Masal Tanesi

Ah be,,,
ipe sapa gelmez yüreğim,
Yine yandın, kapıldın bir dünya girdabına.
Yanlış duygularda savruldun.
Benliğini unuttun, yaradılışını unuttun, Yaradanı unuttun. unuttun da kor misali yandın yandın tutuştun..!
sanırmısın ki kurtaracak seni, sadece iyi oluşun.
Unuttun varoluşu, var edeni, nedenini öyle bir unuttun ki,
kaybettin içindeki tüm ebedi gerçeği.
yazdın, çizdin, güldün, ağladın,
dünya denilen bu girdaba amansızca kapıldın..!
düşünüp durdun, onu çok sevdim, buna çok güvendim, herkes beni kırdı, üzdü dedin.
kırılınca Rabbine koştun da durulunca unuttun.
söyle şimdi ne yaptın?
kullara aldanıp, kendini kandırıp, ne yaptın?
bak zaman ne kadar da çabuk geçip gidiyor,
ömür nasılda hızla tükenip bitiyor,
öyleyse nedir bu içindeki dünya hüznü..?
Vakti geçmedimi çoktan dünyayı yolcu etmenin?
neyi bekliyorsun ki? Rabbine yönelmek için, bak, dünden kim kaldı etrafında, yanında, hayatında, değil mi ki dünya fani! peki nedir bu bitmeyen telaşın? amelinden başkası kalmayacakken sana
uğrana kendini harap ettiğin ne varsa
götürmesen mi? artık yarına..!
Bak şöyle bir geldiğin yola,
döktüğün yaşlara, dünya uğruna koşturduğun  telaşlara, vara bildin mi? uğruna nefesini tükettiğin makamlara, ertelediğin namazın için değdi mi? uğruna kendini harap ettiğin yalan uğraşlara. söylesene ey gönül! değdi mi?
dünya için
akıttığın yaşlara,
VELHASIL kalk ve özüne dön, Rabbine ruhuna dön, terket dünyayı,,,,,
Ve sonsuza Dön...