Özümdeki saray Şiiri - Paşa Çeten

Yancakmıydı özümdeki nakışlı saray
Biz yokken ateş koltuğuna oturmuş
Geceleri düşlerime giren kara yılan
Gelmiş güllerimin kalbine dolmuş

Sonunda anladım dünyayı gören gözlerimle
Aslanı kediye boğduran cansız bir postmuş
bana yakışmaz geçen zamanlara acırım
Fidan dikecek bir iklim bile kalmamış

Düşünüp bir kere göklere kaldırsak başımızı
Görürüz geldiğini nebi'nin uhud'dan
Bize öğretmediler hakikatın sırrını
Oysa binbir rekli kelebekler geliyor ışıktan

Sevgiyle beraber manada ellerimiz
Yoğuracak vatanı sularında ecirin
Seher vakti beyaz güller açarken
Çilemin teri akar yeşil lüleden

Koşuyor adımları kurşundan
Son damlayı içiyor altın tasından
Ve içime bir ses doğuyor imandan
Kellem koltuğunda yürüyorum Allah'a