Özleminle Şiiri - Serpil Koçar

Özleminle

Günlerdir ne sesini duyuyorum,
Ne de yüzünü görebiliyorum.
Öyle özledim ki seni,
Bunu anlatmaya ne kelimeler yeter,
Ne de yazmaya kalksam satırlara sığar.

Az önce bir sigara yaktım,
Ses kayıtlarını açtım;
Sesini dinledim, kalbimde kelebekler uçuştu.
Resmine baktım, okşadım, öptüm, kokladım;
Ama hiçbir şey senin yerini tutmadı.

Öyle özledim ki seni,
Yüreğim sızlıyor özleminle.
Öyle sudan bir bahane ile küstük ki,
İçim kaldırmıyor bu sensizliği.
Bir yanım hâlâ çok kızgın,
Bana söylediğin o kırıcı sözlerden.
Amma velakin,
Sana olan sevdam susmak bilmiyor.
Ne yapsam, söz geçiremiyorum duygularıma,
Benliğim sana esir olmuş gibi.

Her yerde seni arıyor gözlerim,
Ağlamaktan perişan oldu kalbim.
Sensizlikten sararıp soldu içimdeki bahar,
Geceye karışan yıldızsız gökyüzü gibi.

Gel artık sevgilim, dön kalbime,
Bırak bitsin bu inat, bu suskunluk.
Kırgınlıklarımızı rüzgâra savuralım,
Sevdamız yeniden filizlensin dallarında.
Benim yüreğim hâlâ seninle atıyor,
Benim nefesim hâlâ senin adını fısıldıyor.

Ne kadar kaçsam da senden,
Dönüp dolaşıp yine sana geliyorum.
Çünkü biliyorum,
Sensiz bir dünya bomboş,
Ve ben,
Senin sevginle tamamlanıyorum.