Özleminin Aynası Şiiri - Serdar Elmas

Unut yaşanılanların hatıraları süsleyen o büyüsünü,
Yağmurlarla yüzüne yapışmış,
Arzulanmaktan bile madur kalmış o saçları,
İhtimali varmış gibi sevilmenin,
Aldanmalarla avunan o seni,
Sahte bile olsa,
Doyumsuz özlemiyle ruhunu zapteylemiş o şuhi öpücükleri
Kullandığın duyguların beslediği,
Her Onu yaşayan anının büyüttüğü kinin bile
Yok edemediği sevgiyi
Okşadığın saçların inanmaya zorladığı o tanrısal kokusunu
Bir uçurumun kenarı,
Sarhoş muhabbetlerin furyasında,
Bir ismi söyleyebilme çabasını,
Silmek ve yazmak arasında kalmış bir şairin,
Çaresiz kalmış titrek ellerini,
Unut düşlemeyi yağmurunda bir gülü,
Ve kuraklığında solacak olan halini,
Paylaşmayı unut bir yudum sıcak çayı,
Ve sindirilmiş ihanetler üzerinden sevmeyi,
Unut rüyalarda bile aramış olmayı
Aranmamışsın geceler boyu,
Unut çünkü
Büyük bir dayatmacadır bu özleminin yarattığı