Özlemin Ellerinde Şiiri - Serpil Koçar

Özlemin Ellerinde

Adını duyduğumda
yüreğimden bir çığlık yükseliyor,
tarif edemediğim bir heyecan,
sanki kalbim kendini bulamıyor
ve bir anlığına durmak istiyor,
ama duramıyor, seni düşünüyor,
her hecen bir damla, her damla bir fırtına.

Yüzünü hatırladığımda
içimde uçuşan kelebekler var,
sana dokunmadan, ellerini tutmadan
bile biliyorum avuçlarının sıcaklığını.
Defalarca öptüğüm, kokladığım ellerini,
sana dokunduğum her anı,
sanki şimdi yanı başımdaymış gibi yaşıyorum.

Özlemek öylesine bir hâl ki
kelimeler yetmiyor, cümleler tükeniyor.
Harf harf işlesem, adını yazsam bile
sana olan sevgimi, kalbimin çırpınışını
tam anlatabilir miydim, bilmiyorum.
Ama her damla yağmur
bir dua gibi düşüyor, seni diliyor.

Sen uzaktasın,
ama ben her nefeste seni hissediyorum.
Nefesin, varlığın, sesin
bütün zamanları dolduruyor,
ve ben hâlâ buradayım, bekliyorum,
özlüyorum, seviyorum,
hiç bitmeyecekmiş gibi,
her an biraz daha çoğalıyor sevgim.

Bazen düşünüyorum da
nasıl anlatabilirim bu hisleri sana?
Adını bile zikrettiğimde
yüreğimde bir sıcaklık patlaması oluyor,
hayalini öylesine derinden kuruyorum ki
sanki yanında, göz göze,
dokunacakmışım gibi hissediyorum.

Her yağmur damlasında seni arıyorum,
her rüzgar uğultusunda adını duyuyorum.
Sanki doğa bile farkında,
her an seni bana hatırlatıyor,
ve ben yine özlüyorum,
daha çok, daha derin,
hiç azalmadan, her geçen saniye.

Belki kelimeler yetmez,
belki hiç yetmeyecek,
ama sen bil ki sevgilim,
her dize, her nefes, her an
sana dokunmak için yazılıyor,
sana ulaşmak için dualar gibi,
ve ben hâlâ seni, hâlâ çok seviyorum.