Cam kenarına oturdum, elimde sigaram, önümde bir fincan kahve.
Beyaz bir sayfaya,
kalemi tutup seni dökmeye çalıştım satırlara.
Her satırda burnum sızladı… Ne çok özlemişim!
Maziye daldı gözlerim,
ilk sohbetimiz, güzel sözlerimiz,
aklımda canlandı bir bir.
Sen gittin… geriye yalnızca anılar ve hayalin kaldı.
Derin bir nefes çektim,
sigaramdan bir duman, kahvemden bir yudum aldım.
Yine satırlara sığdırmaya çalıştım özlemimi.
Ama gönlümden taşan, beni bile aşan hisler,
sel olup giderken,
kelimeler anlatmaya yetersiz kalıyordu.
Ne kadar çabalasam da, olmuyordu.
Sığmıyordun ne satırlara, ne de yüreğime.
Bir insan özlemi, sevgiyi nasıl sığdırır cümlelere?
Söylemesi o kadar kolayken,
yazması, anlatması ne kadar zor!
İfade edemiyorum…
Ellerim, dilim tutuluyor, anlatamıyorum.
Söz geçiremiyorum kalbimden geçenlere.
Kayıt Tarihi : 22.7.2025 13:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!