Özlemin kendime yazılmış bir mektup şimdi..
Çoğalan gölgelenmelerden nasibini alan aydınlıklar gibi çökmüş ve her çöküşmede kurtarılmaya adanan bir el masumiyetinde..
Seni bahane edip kendine mektup yazmak anasız geçen yıllara isyan gibi, soğuk kaldırımda gözyaşlarıyla ana samimiyetine aç çocuk misali..
Ne kadar kaçarsan kaç! kifayetsiz rüzgar gibi vurursun saçlarıma, ölüm kokan sokaklarda iç çekilerek geçirilmiş kelepçe gibidir adın dudaklarımda..
tutsaklığın böylesi güzel be gülüm öldürmeden vurmalısın hançeri bendenime..
Vuruldu bir uçurum derinliğinde
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde
Devamını Oku
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta